Texto de Tito Asorey para el programa de mano: 

​

Comezarei este texto cunha confesión: non son un apaixonado do fútbol.
Son desas persoas que, ou ben rexeitaron o fútbol sendo cativos, ou ben foron rexeitados por el ao non se me dar especialmente ben. Mellor dito, ao se me dar realmente mal. Nin era bo porteiro, nin bo defensa, e penso que xamais tiven a oportunidade de, nos meus anos de colexio, probar a ser un bo dianteiro. Ese posto estaba destinado para, digamos, outro tipo de persoas con habilidades moi diferentes ás miñas.
Sei que moitos dos que ledes isto sentirédesvos identificados. Outros moitos non, e pensaredes: vaia, habíame gustar que o director de todo este asunto fose coma min, un verdadeiro amante do deporte rei. Supoño que un é republicano ata nos seus gustos deportivos.
Por outra banda, hei de dicir que dirixín Fariña sen ter probado xamais a coca, e quizais -só quizais- haxa algún paralelismo entre o mundo da droga e o do fútbol. Todo pasa, penso eu, e sen ánimo de ser pedante, por algo coñecido como disonancia cognitiva. Ese proceso que nos fai actuar dun modo que vai en contra das nosas crenzas: fumamos sabendo que acabará por matarnos, consumimos substancias que sabemos perigosas, pero que son, tamén, divertidas, e somos quen de gozar dun partido de fútbol profesional sabendo que o próximo mundial se vai celebrar en Catar. E aí radica o meu profundo interese polo fútbol, non xa como deporte, senón como elemento perturbador, tráxico, disfuncional, incómodo e, polo tanto, tremendamente teatral.
Esta é, pois, a obra do pero. Esa palabra é a quintaesencia do espectáculo. O fútbol é un disparate económico, pero…sabemos que o fútbol está en mans de seres perversos, pero…coñecemos a alienación que provoca, pero…Nese pero radica un universo de contradicións que tentamos colocar en escena dun xeito esencialmente humano, é dicir, non tratando de ir moi lonxe, senón un pouco cara a dentro de cada un de nós.
E non quero esquecer a frase de Albert Camus: "O que finalmente sei con maior certeza respecto á moral e ás obrigacións dos homes débollo ao fútbol". E non serei eu, por moito que o fútbol me rexeitara -ou eu ao fútbol-, o que negue a Camus.

​

Elenco: 

Xosé Antonio Touriñán, Manolo Cortés, Sergio Zearreta, Christian Escudero, Xoán Fórneas, Isa Garrido. 

​

Texto: José Prieto (sobre textos de Nacho Carretero)

Dirección: Tito Asorey

​

Escenografía: José Faro "Coti"

Iluminación: Laura Iturralde

Vestuario: Laura Baena

Espacio Sonoro y Música original:  Vadim Yukhnevich

Coreografías: Mónica García.

Ayudante de dirección: Sara Rey Seoane

Asesoramiento lingüístico: Rosa Moledo

Jefa de producción: Claudia Peña

Asistentes de producción: Anxo Fernández y Keka Losada.

Fotografía: Aigi Boga

Vídeo: Jairo Iglesias​

​

TEASER: